Στη Γη των Κενταύρων, οι τέσσερις εποχές του χρόνου αποτυπώνονται στον καμβά της φύσης με διαφορετικά χρώματα και αρώματα. Το πρώτο μας οδοιπορικό σας ταξιδεύει εκεί, δίνοντάς σας πολλές αφορμές να την επιλέξετε ως επόμενο σταθμό των διακοπών σας.
Από την Βιολέττα Καρυδάκη
Αναμφισβήτητα, είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη της Ελλάδας. Ντυμένο με διαφορετικά χρώματα κάθε εποχή, αποτελεί ένα ειδυλλιακό θέρετρο διακοπών καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι καταπράσινες πλαγιές, η πλούσια χλωρίδα, τα παραθαλάσσια χωριά, τα καταγάλανα νερά, τα πέτρινα καλντερίμια και οι πηγές με το άφθονο τρεχούμενο νερό είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν.
Οι κάτοικοί του, φιλικοί και χαμογελαστοί, είναι πάντα πρόθυμοι να λύσουν κάθε απορία του επισκέπτη με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Η γεωργία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός αποτελούν τις βασικές πηγές εισοδήματος του Πηλίου. Για πολλούς θεωρείται το ιδανικό μέρος για περισυλλογή και ψυχική ισορροπία, για τους φυσιολάτρες είναι ένας πράσινος παράδεισος, για τους φίλους της άθλησης μια υπέροχη ευκαιρία να κάνουν ιππασία στην παραλία ή σε υψόμετρο 1.800 μέτρων, πεζοπορία μέσα στη φύση, σκι, ποδηλασία στο βουνό, αλλά και κολύμπι.
Κάθε εποχή χαρακτηρίζεται από μοναδικές εικόνες, που αποτυπώνονται στη μνήμη μας και επανέρχονται ξανά και ξανά όταν ακούμε ή διαβάζουμε για το Πήλιο.
Ο χειμώνας έχει χρώμα λευκό, το τοπίο είναι ζωγραφισμένο με γυμνά δέντρα και στην ατμόσφαιρα αιωρείται η μυρωδιά κούτσουρου που σιγοκαίγεται στο τζάκι. Την άνοιξη, η φύση σε ξετρελαίνει με τις πολύχρωμες πινελιές και τις ευωδιαστές μυρωδιές της. Το καλοκαίρι είναι δροσερό, γεμάτο με εικόνες καταπράσινων τοπίων, κλαδιά δέντρων που έχουν αγγίξει το έδαφος από το βάρος των καρπών τους, απέραντες παραλίες και αναρίθμητους καταρράκτες.
Τέλος, το φθινόπωρο, έχει στρωθεί το κίτρινο χαλί από τα πλατανόφυλλα, τα βαρέλια είναι γεμάτα από τη νέα σοδειά κρασιού και τσίπουρου και τα κούτσουρα είναι στοιβαγμένα στις αυλές των σπιτιών.
Η γνωριμία μας με την περιοχή αρχίζει από το θαυμάσιο και πολυσύχναστο λιμάνι του Βόλου, με τη Μητρόπολη του Αγίου Δημητρίου να δεσπόζει στο βάθος. Στο λιμάνι, ο επισκέπτης θα συναντήσει στο διάστημα τσιπουράδικα και θα απολαύσει την όμορφη θέα στον Παγασητικό Κόλπο.
Αφήνοντας την πόλη του Βόλου πίσω μας, ξεκινάμε την περιήγησή μας στα πανέμορφα χωριά του Πηλίου. Χωριά παραδοσιακά, με τις πλατείες τους στη μέση, που συνεχίζουν να αποτελούν τόπο καθημερινής συνάντησης των ντόπιων κατοίκων. Στην αρχή της διαδρομής θα συναντήσουμε το χωριό Κατηχώρι. Το όνομά του προέρχεται από τον σουλτάνο Κατή, που το είχε υπό την κατοχή του κατά την Τουρκοκρατία. Είναι ένα μικρό και ήσυχο χωριό. Ο δρόμος μας οδηγεί στην πλατεία, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει ένα υπέροχο γεύμα, με παραδοσιακές, σπιτικές πίτες και άλλες πικάντικες νοστιμιές, σ’ έναν κήπο που κυριαρχούν οι ορτανσίες, δίπλα στην καταπράσινη ρεματιά.
Ανηφορίζοντας, θα βρεθούμε στην ξακουστή Πορταριά. Κάνοντας μια βόλτα μέσα στα καλντερίμια, ο επισκέπτης θα συναντήσει επιβλητικά αρχοντικά, που μαρτυρούν πλούτο και ευημερία. Αξίζει κανείς να απολαύσει έναν ελληνικό καφέ κάτω από τη σκιά των πλατανιών και, φυσικά να ξεδιψάσει από το τρεχούμενο νερό σε μία από τις πολλές πέτρινες βρύσες. Τα πολύχρωμα βάζα με τα γλυκά του κουταλιού πρέπει να αποτελούν μία από τις επιλογές σας, καθώς παρασκευάζονται με παραδοσιακό τρόπο.
Σε μικρή απόσταση, βρίσκεται η Μακρυνίτσα, που χαρακτηρίζεται ως «το πιο όμορφο μπαλκόνι» του Πηλίου. Αφήνοντας το αυτοκίνητο λίγο έξω από το χωριό, ξεκινάμε την επίσκεψή μας περπατώντας. Από αριστερά έχουμε τη θαυμάσια θέα προς τον Παγασητικό Κόλπο και δεξιά τα σπίτια με την ξακουστή πηλιορείτικη αρχιτεκτονική. Το πέτρινο καλντερίμι μας οδηγεί στη γνωστή πλατεία με το χαρακτηριστικό πλάτανο και τη βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής. Κατηφορίζοντας από την πλατεία, καταλήγουμε στο παλιό δημοτικό σχολείο του χωριού, όπου κατά καιρούς φιλοξενεί διάφορες εκθέσεις. Στο παλαιό καφενείο της πλατείας, θα θαυμάσετε μία από τις εναπομείνασες τοιχογραφίες του ζωγράφου Θεόφιλου. Ενός ζωγράφου, που επί τριάντα χρόνια γύρναγε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε τους τοίχους των καφενείων και των αρχοντικών για να εξασφαλίσει τα προς το ζην.
Επιστρέφοντας στον κεντρικό δρόμο, συνεχίζουμε τη διαδρομή μας προς την πίσω πλευρά του Πηλίου. Στο δρόμο μας θα συναντήσουμε το χωριό Χάνια, σε υψόμετρο 1.200 μ. Πνιγμένο στο πράσινο, αποτελούσε στο παρελθόν στάση αναπνοής για τους εμπόρους που ταξίδευαν από το δυτικό μέρος του Πηλίου στο ανατολικό, ενώ σήμερα αποτελεί χειμερινό θέρετρο διακοπών, αφού φιλοξενεί το πρόσφατα ανακαινισμένο χιονοδρομικό κέντρο Αγριόλευκες.
Αφήνοντας τα Χάνια, αρχίζουμε να κατηφορίζουμε προς τα παραθαλάσσια χωριά. Μια διαδρομή υπέροχη, μέσα σε καστανιές, μηλιές, αχλαδιές, κερασιές, ροδακινιές, πλατάνια και πολύχρωμα αγριολούλουδα. Την ησυχία ταράζει η ροή των τρεχούμενων νερών και το μελωδικό κελάηδισμα των πουλιών. Φύση επιβλητική που σε γαληνεύει.
Στο δρόμο μας θα συναντήσουμε την πανέμορφη Ζαγορά, το μεγαλύτερο χωριό του Πηλίου. Αξίζει μια σύντομη στάση για να δροσιστούμε και να επισκεφθούμε το Κρυφό Σχολειό του Ρήγα Φεραίου. Συνεχίζοντας, ο επισκέπτης θα απολαύσει τη μοναδική γοητεία της πανέμορφης παραλίας του Χορευτού, της Μακρυράχης, του Αϊ Γιάννη, του Μυλοπόταμου, του Παπά Νερό. Αμμουδιές όπου οι καταπράσινες πλαγιές συναντούν την καταγάλανη θάλασσα του Αιγαίου. Φυσικά, δεν πρέπει να παραλείψουμε από την περιήγησή μας τη γνωστή σε όλους Τσαγκαράδα, την παραδοσιακή Βυζίτσα, αλλά και πολλά άλλα μικρά και μεγάλα χωριά, έτοιμα να σας φιλοξενήσουν και να σας χαρίσουν στιγμές ηρεμίας και ξεγνοιασιάς.
Σίγουρα, θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλές σελίδες ακόμη για να ένα τόσο μαγευτικό μέρος όσο το Πήλιο, γεμάτο αντιθέσεις και ανεξίτηλες ομορφιές. Καμία λέξη όμως δε θα μπορούσε να αντικαταστήσει τις εικόνες της επίσκεψής σας.
