Η θάλασσα καθηλώνει, η θάλασσα ξεσηκώνει.
Ηρεμεί, ταράζει, φοβίζει, γεμίζει δέος στα μεγέθη της.
Για το Men’s Arena από τον Γεράσιμο Γερολυμάτο
Aξιοθαύμαστη η αρμονία στην ηρεμία της, τρομακτική η αβεβαιότητα που φέρνει όταν θυμώνει.
Έχει στόφα γυναίκας απαλή, αρωματισμένη, παρασύρει σε ηδονές όταν αγκαλιάζει, όταν φροντίζει, όταν δροσίζει.
Έχει σώμα αντρικό, ανδρείο, αντρίκιο, που ξεσπά και λυσσομανά σαν απόλυτος πολεμιστής, τον οποίο κανείς δεν τον δαμάζει.
Η θέα της γεμίζει ενέργεια, δύναμη και ψυχικό σθένος. Ο ρυθμός της συγχρονίζει και παρασύρει στις μουσικές της.
Σφίγγει, εξαντλεί και συνθλίβει με ένα και μόνο άγγιγμα.
Μεθά και γαληνεύει στον παφλασμό της.
Μακριά της, οι άνθρωποί της, εγκλωβίζονται και απομονώνονται. Κοντά της είναι πλήρεις, και έτοιμοι να κατακτήσουν…
Όταν ηρεμεί ταξιδεύει γλυκά, χαράζει πορεία και αφήνει τους θησαυρούς και τους παραδείσους της ανοιχτούς και προσπελάσιμους.
Θάλασσα…αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής, δίχως αυτήν όλα φαίνονται άνυδρα και σκοτεινά. Πεδίο δράσης και πηγή ζωής. Στα βάθη της, αταξία και χάος. Αρμονική συνύπαρξη και ατέρμονος αγώνας επιβίωσης, για όσους ζουν με αυτήν και όσους ζουν σε αυτήν. Όσο απέραντη είναι η θάλασσα, τόσο απέραντες είναι και οι αντιθέσεις που δημιουργεί, κι εμπνέει.
Οι αέρηδες πιέζουν με βάρος την επιδερμίδα της, ταράζεται, ξεσηκώνεται, αρχίζει χορό, σε ωθεί σε κολάσεις ποσειδώνειες, και υδάτινες μάχες.
Στα βάθη του βυθού της το υποσυνείδητο, η ανεξερεύνητη και απόλυτη μοναξιά, σκότος και έρεβος ταυτόχρονα και αντιθετικά, γαλήνη, ισορροπία, συμπαντικές αναλογίες. Αλληγορίες δημιουργίας και βιβλικής απαρχής.
Η επιφάνεια της, πλήρης συνείδηση. Στις ακτές της, κει που απλώνει την πλούσια κόμη της, ο αφρός, η χαρά και φως, οι επίγειες απολαύσεις, η εικονοποίηση στιγμών, το εφικτό, το ασφαλές.
Κάθε μέρα ένας άνδρας ναυπηγός, καπετάνιος, θαλασσοπόρος, ερευνητής, λάτρης, κολυμβητής ή απλά ψαράς ή δύτης ξυπνά με μια ενδόμυχη επιθυμία, ένα όνειρο να τη κατακτήσει, να τη διασχίσει, να την κάνει δική του.
Όσοι δεν την προσεγγίζουν σαν βίωμα την ακολουθούν σαν τέχνη, εικαστική έκφραση, λογοτεχνικό πόνημα, μεταφορική διατύπωση, παροιμιώδη παραλληλισμό.
Η θάλασσα είναι η ανοιχτοσιά και το λιμάνι. Η ανασφάλεια κι η επανάσταση, το κεκτημένο και το άγνωστο, το προφανές και το αναπάντεχο, είναι μια αέναη διαδοχή του διττού χαρακτήρα της, που υφαίνει ένα γοητευτικό πέπλο αντιθέσεων, αξιών και καταστάσεων στη φύση…που μόνο η θάλασσα ξέρει να συντηρεί με πλείστη γοητεία και υπέρμετρο δυναμισμό.
