Ο HUGH HEFNER ΕΖΗΣΕ ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ (;)

“Sex, drugs ‘n’ roll” θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος του επιλόγου της ζωής του Hugh Hefner, ενός ανθρώπου που λάτρεψε το γυναικείο φύλο με εμμονικό τρόπο, πλούτισε μέσα από το σεξ και παρέμεινε για πάντα εγκλωβισμένος μέσα στην αιώνια εφηβική, «υγρή», φαντασίωση

Στις 27 Σεπτεμβρίου στο Λος Άντζελες γράφτηκε η τελευ-ταία σκηνή της ζωής του Hugh Hefner, το διαδίκτυο γέμισε λαγουδάκια, τα playboy girls γέμισαν με δάκρυα τα timelines μας και ο αντρικός κόσμος αποχαιρέτησε για πάντα ένα «ίνδαλμα». Έναν άνδρα ο οποίος χωρίς καμία αμφιβολία έζησε μία ζωή έντονη, γεμάτη γυναίκες, χρήμα, λάμψη. Ο Hugh Hefner κατάφερε με περίτεχνο τρόπο να συγκαλύπτει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του σε σκιές γεμάτες χρυσόσκονη, σιλικόνη και σεξ.Η ζωή του, στο μεγαλύτερο μέρος της, είναι γνωστή σε όλους μας.

HUGH HEFNER

Από την ίδρυση του Playboy και τις ξέφρενες προσωπικές του σχέσεις με τις γυναίκες μέχρι τα ιστορικά parties στην Playboy Mansion και τις προκλητικές, για την εποχή, δηλώσεις του, είναι όλα γνωστά.

Άλλωστε ο ίδιος -ένας self-made επιχειρηματίας- δια-κρίθηκε για το branding πριν κανείς σκε-φτεί να το ονομάσει branding. Υπάρχει, άλλωστε, πιο ισχυρή και αναγνωρίσιμη εικόνα από το λογότυπο του Playboy; Από την ανακοίνωση του θανάτου του μέχρι και σήμερα έχουν χυθεί εκατοντάδες τόνοι μελάνι στην προσπάθεια να αποτυπωθεί η αγιογραφία του. Στα εκατοντάδες κείμενα που δημοσιοποιήθηκαν μετά τον θάνατό του υπογραμμίστηκε πως ο Hugh Hefner αγαπούσε τα πράγματα του -τις μεταξωτές ρόμπες, το παλάτι, τα κλασσικά αυτοκίνητα όσο αγαπούσε και τα κορίτσια του – εκείνες τις εναλλάξιμες ξανθιές Barbie κάτω από μια συγκεκριμένη ηλικία, με υπερφυσικά φουσκωμένο μπούστο. Του άρεσε να κερδίζει χρήματα από την πώληση της εικόνας γυναικών σε άλλους άνδρες που «αγαπούν τις γυναίκες».

Σίγουρα θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι ο Hefner ήταν στη σωστή πλευρά πολλών πραγμάτων τα οποία απασχολούν ακόμα τη σύγχρονη κοινωνία: ελευθερία λόγου, αναπαραγωγική επιλογή, δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, κοινωνικό ρατσισμό. Άλλωστε ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του ήταν η στάση του εναντίον στην φυλετική προκατάληψη. Ο ίδιος αμφισβήτησε το race bar που υπήρχε στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ και απαγόρευε στην τηλεόραση να δείχνει εικόνες λευκών και έγχρωμων ανθρώπων να κοινωνούν μαζί. Συγκρούστηκε με το US establishment στην αντίθεσή του στην McCarthysim, την κομμουνιστική παράνοια που ήταν στο αποκορύφωμά της όταν ξεκίνησε το Playboy.

Ο Bunnyman ενστερνιζόταν την ιδέα ότι το Playboy πρέπει να υπερασπιστεί την κοινωνική αλλαγή και την ύπαρξη μεγαλύτερης προσωπικής ελευθερίας. Έχοντας δηλώσει δημόσια το 1971 ότι και ο ίδιος είχε πειραματιστεί σεξουαλικά με άντρες, χρησιμοποίησε το Playboy ως βήμα για να υποστηρίξει τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων. Σε μια επιστολή με τον τίτλο «Sexual Freedom» στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2012, ο 86χρονος τότε Hefner έγραφε:

«Η μάχη για τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων είναι μια μάχη για τα δικαιώματα όλων μας. Χωρίς αυτή, θα γυρίσουμε την σεξουαλική επανάσταση σε μια παλιότερη, πουριτανική εποχή. (…) Θα ποινικοποιήσουν ολόκληρη τη σεξουαλική σας ζωή».

Η κοινωνική του δράση, όμως, δεν είχε πάντα τις αγνότερες των προθέσεων. Ο Hefner υποστήριζε τα δικαιώματα της αντισύλληψης και των αμβλώσεων, όχι όμως επειδή αποτελούσαν αναγκαίες συνιστώσες της γυναικείας ελευθερίας. Δεν αμφισβήτησε θεμελιωδώς την άποψη του φύλου αλλά πρωτίστως έθετε όσα εξυπηρετούσαν την αρσενική ευχαρίστηση και την εμπειρία, με τις γυναίκες να διαδραματίζουν έναν επιτελικό ρόλο. Αν μη τι άλλο, πήρε αυτή την υπάρχουσα σεξουαλική ανισορροπία και την αύξησε.

Σίγουρα στα 91 χρόνια της ζωής του ο γνωστός playboy συναντήθηκε με πολλές γυναίκες, έκανε σεξ με την πλειοψηφία τους, μίλησε με ακόμα περισσότερες αλλά κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει με βεβαιότητα ότι ο Hefner ήξερε ποτέ κάποια από αυτές τις γυναίκες. Και σίγουρα δύσκολα θα υποστηρίξει κανείς ότι τις αγάπησε. Ο Hefner και το Playboy δεν παρουσίασαν ποτέ τις γυναίκες ως ανθρώπινα όντα και σε καμία περίπτωση δεν τις προέβαλαν ως ισότιμες με τους άνδρες. Η υποτιμητική εξαθλιωτική εκτίμηση του για τη διαφορά μεταξύ αν- δρών και γυναικών τον κατέτασσε στο είδος Cosby-Clinton-Trump, στο είδος που αποζητά να “grab them by the pussy” και αναμένει τα κορίτσια να χαμογελούν, στο είδος που προτιμά τα εμφυτεύματα στήθους από τη γυναικεία διάνοια και «νοικιάζει» τη γοητεία της νιότης για να ξεφύγει από την πραγματικότητα της δικής του ηλικίας.

Ο Hugh Hefner δεν ήταν απλά ένας εκκεντρικός άνδρας ο οποίος φορούσε πολυτελέστατες μεταξωτές ρόμπες. Ο Hugh Hefner ήταν ένας εγωκεντρικός, πορνογράφος, σοβινιστής ο οποίος πλούτισε από τον αυνανισμό, τον καταναλωτισμό και την εκμετάλλευση των γυναικών. Ο ίδιος το γνώριζε αυτό πολύ πριν γραφτεί το οριστικό τέλος και ήθελε μέσα από τις επιλογές του λίγο αφού αφήσει την τελευταία του πνοή να το υπερτονίσει επιλέγοντας να θαφτεί δίπλα στην Marilyn Monroe, την γυναίκα που τον στήριξε στο ξεκίνημα του Playboy αλλά εκείνος απαξίωσε. Γι’ αυτό και αγόρασε τον τάφο δίπλα στο δικό της το 1992 για 75.000 δολάρια. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και στην υπόλοιπη ζωή του προσπάθησε να το κρύψει αυτό. Για να το καταλάβεις δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τις λεπτομέρειες γύρω από τη δολοφονία του μοντέλου, Dorothy Stratten, την αυτοκτονία της γραμματέας του Bobbie Arnstein ή τη συνενοχή του με τον σύζυγο της πορνοστάρ, Linda Lovelace, Chuck Traynor, ο οποίος ανάγκασε την πρωταγωνίστρια του Deep Throat να κάνει σεξ μ’ έναν σκύλο μπροστά στον Hefner, καθώς αυτό λέγεται ότι τον «έφτιαχνε».

Αρκεί να έχεις ακούσει τη μαρτυρία της Carol Needham η οποία έχοντας υπάρξει κουνελάκι δήλωσε πως η ντροπαλή και ήπια φύση του Hefner κρατούσε ομήρους τις γυναίκες στο Μέγαρο του Playboy. Η Needham δήλωσε πως ο γνωστός playboy την είχε αναγκάσει να περιμένει για την φωτογράφηση του περιοδικού για τέσσερις μήνες κλεισμένη μέσα στο Playboy Mansion. Αυτό ήταν άλλωστε το πρότυπο modus operandi του Hefner. Τα μελλοντικά μοντέλα του Playboy έπρεπε να χαλαρώνουν με τον Hef και να τον διασκεδάζουν όποτε και όπως εκείνος επιθυμούσε. Οι γυναίκες που έζησαν στο Playboy Mansion ήταν ουσιαστικά παγιδευμένες, υποχρεωμένες να υπακούν σε αυστηρές απαγορεύσεις, ν’ απασχολούνται αποκλειστικά μ’ όσα πράγματα επιθυμούσε ο Hef και να κάνουν χρήση ναρκωτικών (μαρτυρίες λένε ότι ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει το ναρκωτικό Quaaludes “thigh-openers”).

Ο Hefner έκανε τρομερά πράγματα, ήταν πρωτοπόρος της εποχής του και πλούτισε από αυτό. Αλλά σαν επίγευση αυτό που άφησε δεν προκαλεί ελπίδα ή φιλοδοξία, αλλά το απλούστερο και πιο πατροπαράδοτο των συναισθημάτων: Λύπηση…για έναν άνθρωπο ο οποίος έχτισε μια αυτοκρατορία σ’ ένα εμπορευματοποιημένο και άδειο περίβλημα αρσενικής σεξουαλικής επιθυμίας η οποία, όμως, ποτέ δεν φαίνεται να ήταν πραγματικά επιθυμητή. Λύπηση για έναν άνθρωπο ο οποίος έκανε θρυλικά πάρτι ώστε να κάνει παρέα με άλλους άντρες δίπλα σε γυναίκες με ανύπαρκτα μπικίνι και που πλήρωνε όμορφες παρουσίες να ζήσουν στο σπίτι του και να κάνουν σεξ μαζί του, ώστε να μην μείνει μόνος του, όπως φοβόταν. Λύπηση για έναν άνθρωπο η επιτυχία του οποίου ως επιχειρηματίας έδειξε τη σάπια πλευρά του καπιταλισμού – την πλευρά που εκμεταλλεύεται τις ορέξεις για τα χρήματα.

Και δυστυχώς, αν ο Hugh Hefner δεν ήταν ο Hef, ο ιδρυτής του Playboy και ήταν απλώς ο Hugh Hefner, ο άνθρωπος – όλα τα πράγματα που είχε μπερδέψει με την αγάπη δεν θα έρχονταν ποτέ σ’ αυτόν.