Το έργο είναι μια αφηρημένη συνένωση της φύσης και του ανθρώπινου οικοτόπου. Η σκηνή εξερευνά τη στενή σχέση που έχουν οι άνθρωποι με τη φύση.
Η σκηνή στοχεύει να τονίσει πώς η επαγωγή χαρακτηριστικών που μιμούνται τη φύση μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τους χώρους οπτικά και αισθητικά. Απεικονίζει επίσης τον τεράστιο αντίκτυπο που μπορούν να έχουν πάνω μας οι οργανικές μορφές.
Η οροφή απεικονίζεται ως ένας ταραγμένος ωκεανός εδώ. Το χαρακτηριστικό δημιουργεί έτσι μια ψευδαίσθηση και ένα στοιχείο έκπληξης και σύγχυσης ταυτόχρονα στους θεατές. Το «sea-ling» αντανακλά και συμπληρώνει τη φύση και τον ανθρώπινο βιότοπο γύρω του, ανεβάζοντας τον χώρο στο επόμενο επίπεδο.
Η φύση είναι η πραγματική έμπνευση του έργου! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη έμπνευση και ένας πιο ανακουφιστικός βιότοπος εκτός από την ίδια τη φύση!
