Για την κινηματογραφική Έλενα, ήταν “εκείνο το καλοκαίρι”.. για το κοινό που την αγάπησε πολύ πέρα από την ταυτότητα της ηθοποιού ήταν, εκείνη η άνοιξη, που η Έλενα έφυγε. Κυρία, Σεμνή, Όμορφη, Ευγενής και με αξιοπρέπια… όπως ήρθε με την ίδια διακριτική της μεγαλοπρέπεια, μια σεμνή ηγετική φυσιογνωμία.
από τον Αλέξανδρο Καρυδάκη
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μείνεις στο φάσμα της αθανασίας με το έργο σου, γοητεύομαι και συγκινούμαι πάντα από αυτούς που αλλάζουν το παιχνίδι. σε όποιο περιβάλλον κι αν κινούνται μέσα από το ποιοι είναι, εμπρός και πίσω από τα φώτα, παρά με το τι κάνουν…στα φώτα.
Και η Έλενα με άλλους ομοίους της στο φως πια, σα σήμερα, άφησε μια κληρονομιά, όχι τόσο επί των κινηγραφικών,, αλλά επί των προτύπων.
Δεν ήταν η παθητικά υπάρχουσα γυναίκα Μούσα, αλλά η Leader μιας εποχής πιο μικρής από το ανάστημά της.
Εις μνήμη; Μάλλον εις έμπνευση..
