Αν πούμε ότι μας εξέπληξε η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Γιουβέντους, θα πούμε ψέματα. Ο Πορτογάλος άσσος είχε εκφράσει την επιθυμία του να φύγει απ’ την «Βασίλισσα» απ’ τις αρχές του Καλοκαιριού και όταν το “χρυσό” deal ανακοινώθηκε κι επίσημα στις αρχές της εβδομάδας δεν μπορούμε να πούμε ότι ήταν κάτι που δεν περιμέναμε.
Ο Ρονάλντο πλέον θα φοράει τη φανέλα της Γιουβέντους, ενώ η μεταγραφή του κόστισε το καθόλου ευκαταφρόνητο πόσο των 105.000.000 ευρώ για ένα συμβόλαιο που θα έχει διάρκεια τεσσάρων χρόνων. Πώς αποχαιρέτησε, όμως, η Ρεάλ Μαδρίτης έναν παίκτη, που αντικειμενικά θεωρείται ένας απ’ τους καλύτερους στην ιστορία της; Με τον ίδιο τρόπο που αποχαιρέτησε κι άλλους μεγάλους παίκτες της όπως τον Κασίγιας, τον Ντι Στέφανο, τον Ραούλ και τον Ντελ Μπόσκε. Μ’ έναν τρόπο που αποδεικνύει ότι η «Βασίλισσα» δεν έχει τακτ στα «αντίο».
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο σκόρερ με τα περισσότερα γκολ στην ιστορία του συλλόγου αποφάσισε να εγκαταλείψει το Σαντιάγο Μπερναμπέου απ’ την… πίσω πόρτα. Μπορεί να δημοσίευσε μία ανακοίνωση, στην οποία κάνει λόγο για εννιά υπέροχα χρόνια που πέρασε στη Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά μιλάει και για έναν κύκλο που έκλεισε κι είναι σαφές ότι ο Ρονάλντο φεύγει απ’ τη Ρεάλ επειδή νιώθει ότι ο σύλλογος για τον οποίο έχει δώσει τα πάντα δεν τον “εκτιμούσε” όσο θα ήθελε.
Έτσι λοιπόν, λίγο μετά τον φετινό τελικό του Κιέβου, όταν η Ρεάλ κατέκτησε το τρίτο σερί και 13ο στην ιστορία της Champions League, ο Ρονάλντο πέταξε την πρώτη βόμβα: «Ήταν ωραία που έπαιξα στη Ρεάλ Μαδρίτης».
Τότε, τα Μέσα ανέφεραν ότι ο Κριστιάνο ήταν δυσαρεστημένος επειδή ο μισθός του δεν είχε αυξηθεί, όταν αυτός ο μισθός ξεπερνούσε ήδη τα 23 εκατομμύρια ευρώ, τα οποία φέρεται ότι δεν ήταν αρκετά για τον Πορτογάλο, ειδικά αν σκεφτείς ότι o μεγαλύτερος αντίπαλός του ο Μέσι, βάζει στην τσέπη του καθαρά 50 εκατομμύρια ευρώ.
Η Γιουβέντους έβαλε στο τραπέζι τα 105 εκατομμύρια ευρώ και χάρισε στον Πορτογάλο άσσο έναν τεράστιο μισθό και μια νέα πρόκληση: να ξανακάνει τη Vecchia Signora πρωταθλήτρια Ευρώπης. Δύσκολο να αρνηθεί ο οποιοσδήποτε παίκτης, πόσο μάλλον ο Ρονάλντο που φημίζεται για τη φιλοδοξία του.
Πώς θα έπρεπε να είχε φύγει ο Ρονάλντο απ’ τη Ρεάλ; Οι οπαδοί θα ήθελαν να δουν τον πρωταθλητή Ευρώπης να αποσύρεται στα 37 και με την υπόσχεση ότι κανένας άλλος δε θα φορούσε ξανά τον αριθμό «7». Αλλά αυτός είναι ένας αποχαιρετισμός που ταιριάζει στο ΝΒΑ κι όχι στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι θαυμαστές όμως του Ρονάλντο δε θα έπρεπε να αισθάνονται άσχημα, γιατί δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε θα είναι κι ο τελευταίος που θα φύγει μ’ αυτόν τον τρόπο, καθώς υπήρξαν κι άλλοι «σπουδαίοι» πριν απ’ αυτόν.
Ίκερ Κασίγιας
Αυτός που πιθανότατα ήταν ο καλύτερος τερματοφύλακας της Ρεάλ Μαδρίτης και της Εθνικής Ισπανίας, αποσύρθηκε το καλοκαίρι του 2015 απ’ την ομάδα σε μια Αίθουσα Τύπου στο Σαντιάγο Μπερναμπέου, διαβάζοντας με δάκρυα στα μάτια την ανακοίνωσή του. Τότε, η Ρεάλ ανέφερε ότι ο αυτός ήταν ο αποχαιρετισμός που επέλεξε ο Κασίγιας και ότι ο ίδιος δεν ήθελε κανέναν απ’ τον σύλλογο δίπλα του. Αλλά από εκείνη την αίθουσα πάντα θα θυμόμαστε το “φάντασμα” της Ρεάλ που άφησε τον για 25 χρόνια παίκτη της να ανακοινώσει εντελώς μόνος του την αποχώρησή του.
Ραούλ Γκονθάλεθ
Τις τελευταίες μέρες ως παίκτης στη Ρεάλ, ο Ραούλ είχε δύο ψευδώνυμα, το πρώτο ήταν το “Baúl” και το άλλο, το λιγότερο ωραίο και το οποίο πήρε διαστάσεις στο ισπανικό ραδιόφωνο ήταν: «Αυτός που ποτέ δεν κάνει τίποτα». Η αλήθεια είναι ότι το 2010, ο Raúl δεν ήταν εκείνος που όλος ο κόσμος θαύμαζε το 1995, αλλά σίγουρα είχε πράγματα να προσφέρει. Μετά από 16 χρόνια φορώντας τα «λευκά», η Ρεάλ Μαδρίτης “χάρισε” τον Ραούλ στη Σάλκε κι «αυτός που ποτέ δεν κάνει τίποτα» πήρε απ’ το χέρι σχεδόν μόνος τη γερμανική ομάδα και την οδήγησε στα ημιτελικά του Champions League.
Photo: skysports.com
Αλφρέδο Ντι Στέφανο
Ο Ντι Στέφανο έφερε στον όμιλο πέντε συνεχόμενα Champions League και καθιέρωσε τη Ρεάλ Μαδρίτης ως «βασίλισσα» της Παλαιάς Ηπείρου. Ούτε όμως, αυτός έφυγε με τον ένδοξο τρόπο που του άξιζε. Τουλάχιστον την πρώτη φορά, το 1963 όταν μια σειρά διαφωνιών με τον τότε προπονητή Μιγκέλ Μουνιόθ έκανε τον τελευταίο να ζητήσει την απόσυρση του μέσου και η Ρεάλ που πάντα ακούει τους προπονητές της, ακολούθησε το αίτημα του κι έδιωξε τον Ντι Στέφανο με συνοπτικές διαδικασίες.
Photo: realmadrid.com
Βιθέντε Ντελ Μπόσκε
Ένας απ’ τους πιο επιτυχημένους προπονητές όλων των εποχών, αυτός ο οποίος οδήγησε το 2010 την Εθνική Ισπανίας, στην κατάκτηση του πρώτου στην ιστορία της Μουντιάλ, το 1992 διώχθηκε από τη Ρεάλ στα μέσα της σεζόν, επειδή πια είχε “παλιώσει” όπως δήλωνε τότε ο Χόρχε Βαλντάνο. Ο προπονητής της Σαλαμάνκα, ο οποίος εργάστηκε για το σύλλογο για 36 χρόνια ως παίκτης, προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης Β και στη συνέχεια της Ρεάλ Μαδρίτης, χάρισε στον όμιλο 2 Champions League, 2 Πρωταθλήματα και 1 Σούπερ Καπ, αλλά σύμφωνα με τον ίδιο «η Μαδρίτη δεν είχε τη διακριτικότητα που έπρεπε μαζί του».
Photo: skysports.com
Κι αφού είδαμε πώς η Ρεάλ αποχαιρετά τις περισσότερες φορές τους καλύτερους παίκτες της (γιατί υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως του Ζιντάν και του Αρμπελόα) δεν μπορούμε να μην τον συγκρίνουμε με τον τρόπο που η Μπαρτσελόνα αποχαιρέτησε έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες της, τον Αντρές Ινιέστα.
«Θα είσαι πάντα δικός μας. Σε ευχαριστούμε Αντρές Ινιέστα για όλα όσα μας πρόσφερες», ήταν το μήνυμα που ήχησε στο Καμπ Νόου, στο πάρτι που είχε στηθεί μετά τον τελευταίο αγώνα του σπουδαίου Ινιέστα.
Μετά από 22 χρόνια στην ομάδα των «Μπλαουγκράνα», ο Ινιέστα έκλεισε αυτό το μεγάλο κεφάλαιο με τους οπαδούς να τον αποθεώνουν και τον ίδιο να δηλώνει από το μικρόφωνο ότι:
Είναι πολύ δύσκολη μέρα. Πέρασα 22 χρόνια πανέμορφα, ήταν μεγάλη τιμή για μένα να παίξω στην καλύτερη ομάδα στον κόσμο
Photo: Kiko Huesca/EPA
Δίπλα στον αρχηγό της ομάδας ήταν όλοι οι συμπαίκτες του, ενώ δύο τεράστια μπαλόνια πέταξαν στον ουρανό της Βαρκελώνης προς τιμήν του. Το δικό του, πιο προσωπικό αντίο στην Μπαρτσελόνα, ο Ινιέστα το είπε λίγο αργότερα όταν το γήπεδο είχε πια αδειάσει και εκείνος ξυπόλητος, φορώντας τη φανέλα της πολυαγαπημένης του ομάδας έκατσε για λίγη ώρα στο χορτάρι μόνος, με τις αναμνήσεις του.
