Άδωνις Γεωργιάδης: «H ζωή είναι βίος, ο βίος έχει βία, δηλαδή έχει δύναμη»

Άδωνις Γεωργιάδης

Η πρόκληση με τον Άδωνι είναι εξόχως προφανής και παρούσα άμα τη εμφανίσει του ονόματός του… Δε χρειάζονται συστάσεις. Δεν έχεις πολλά να προλάβεις να εισάγεις στο συνειρμό κάποιου, διότι η πληθώρα έργων και λόγων του, έχουν αποτυπώσει στο συλλογικό μια ηχηρή άποψη για το ποιος είναι. Κι εδώ ακριβώς αρχίζει να υφαίνεται το λαμπρό ενδιαφέρον αυτής της διαπίστωσης.

Φωτογραφίες: Τάκης Διαμαντόπουλος
Styling: Τζένη Αλεξοπούλου
Grooming: Κερασία Κούη

Είτε τον συμπαθεί κάποιος, είτε τον αντιπαθεί, είτε ακόμη τον εχθρεύεται θανατηφόρα, ο Άδωνις, επιβεβαιώνει με παρρησία πως αυτό το έχει κερδίσει. Από τους λίγους ανθρώπους -κι ακόμη λιγότερους πολιτικούς- που δε στέκουν στα γκρίζα της ουδέτερης αδιαφορίας, έχει πολύ συνειδητά υπογράψει στην ούγια του βασικές αξίες ζωής τις οποίες με πάθος και φωνή υπερασπίζεται και κρατά την πόρτα του ανοιχτή, ακούραστος στο σημαντικό κι αυτονόητο του να τις μοιράζεται. Ακόμη κι αν για κάποιους είναι η πολιτική παρουσία του, που αγαπούν να μισούν, σίγουρα δε θα βρεθεί ούτε ένας να μην παραδεχτεί την ευφυΐα του, την εγρήγορσή του, το ακούραστό του «είναι» του και την πολυπραγμοσύνη του. Προσθέτω και μια αστική ευγένεια στους τρόπους του, που την κρατά ακόμη κι όταν κάνει ασκήσεις θάρρους κι αυτοσυγκράτησης στο Κοινοβούλιο.

Μια συζήτηση με τον Άδωνι Γεωργιάδη έχει έναν απαράβατο εχθρό. Τα έργα και τις ημέρες του ιδίου, σ’ έναν γοητευτικό συνδυασμό με την επικαιρότητα, βέβαια. Όσο φρέσκο κι αν είναι αυτό που έχεις μοιραστεί μαζί του, την επόμενη στιγμή θα έχει αντικατασταθεί με κάτι έτι φρεσκότερο. Άλλωστε αυτή την εποχή η επικαιρότητα σπριντάρει αλύπητα με τον Άδωνι. Παραβγαίνουν σε αντοχή και σε σημαντικότητα. Ο ίδιος είναι άξιος αντίπαλος της, ασχολείται με τα κοινά, με το ίδιος πάθος εδώ και 15 χρόνια, σχολιάζει και δίνει το στίγμα του στο Τwitter, τσακώνεται, επιχειρηματολογεί… Δεν αρνείται συνεντεύξεις, μιλάει με κόσμο, διαβάζει, πεισμώνει, θυμώνει και ενώ έχει εξελιχθεί ως πολιτικός αλγόριθμος, με όλη τη σημασία της επιστημοσύνης των όρων, παράλληλα έχει το ίδιο πάθος του εφήβου που μεταπήδησε από τα 15μελή σχολικά συμβούλια στην πρώτη επιλογή ψήφων στη ΔΑΠ, τότε, στην αντιπροεδρία της ΝΔ σήμερα, στα υψηλά ντεσιμπέλ της Βουλής και σε ένα ρόλο που τιμά από ψυχής, εκείνον του πατέρα.

Στο γραφείο του γίνεται ο ίδιος χαμός, που γίνεται και στα πάνελ. Ο Άδωνις μαγνητίζει το ενδιαφέρον, δέχεται ριπές μένους και εκστατικές έκφρασης αποδοχής και λατρείας. Δεν λέει όχι. Όποιος τον αναζητήσει και περιμένει, θα τον δει, θα του μιλήσει. Αφού στο μεταξύ έχει τουιτάρει, ποστάρει, μιλήσει στο ραδιόφωνο, σε site, σε εφημερίδες, έχει παραστεί σε επιτροπές, έχει ξεσηκώσει έρευνες, έχει διαβάσει νομοσχέδια, έχει ανταποκριθεί σε καλέσματα. Αν μπορεί επιστήμη πλην της φυσικής να δώσει παράδειγμα για τη σχετικότητα του χρόνου, η μέρα του Άδωνι είναι έξοχο παράδειγμα. Είναι σα βαλίτσα με έξυπνες θήκες, χωράει τα πάντα. Ξεκινά στις 06.30 το πρωί, στο σπίτι με τα 4 παιδιά του… Μιλώντας για τα παιδιά, τα δύο που μεγάλωσε μαζί με την Ευγενία Μανωλίδου από τον πρώτο της γάμο και τα δύο που απέκτησαν μαζί, γεμίζει και φωτίζεται περισσότερο απ’ όταν μιλά για το πάθος του για μια Ελλάδα δυνατή και σπουδαία. Μόνος του συμπληρώνει τον αντίλογο πως για κάτι τέτοια τον λένε εθνικιστή…

Στην υπερέκθεση των πολιτικών στη μεγάλη μηντιοκρατορία εκτός από την προπόνηση των ιδίων, εκπαιδευόμαστε κι εμείς οι πολίτες στην εικόνα που λαξεύουν για να είναι αρεστοί, για να διατηρούν την πολιτική υπόστασή τους ζωντανή. Εκεί κάπου ξαφνιάζεσαι όταν βλέπεις ανθρώπινες πτυχές, ευαισθησίες, αλλαγή στις μικροκινήσεις και τις εκφράσεις, εκεί όπου μαρτυρείται ψυχή, μυαλό, κέφι… Στον Άδωνι μέσα σε 37 λεπτά χειμαρρώδους ομιλίας αυτή η φλόγα άναψε 3 φορές: Όταν μιλούσε για την οικογένειά του, όταν μιλούσε για την αρχαιοελληνική στόφα της σύγχρονης Ελλάδας που επιβάλλεται να βρει την περπατησιά της και πάλι και όταν μιλούσε για τη δύναμη της Δημοκρατίας.

Σημειωτέον: Ο Άδωνις ενώ είναι σχεδόν πανταχού παρών δεν κινδυνεύει επουδενί να χαρακτηριστεί πολιτικός μαϊντανός. Ο λόγος; Απλούστατος… Δεν επαναλαμβάνεται. Είναι μια αστείρευτη πηγή πνευματώδους λόγου, που στην ολότητα της σκέψης του, δίνει πεδίο και σ’ αυτόν που θα αντιταχθεί ριζικά να του το αναγνωρίσει. Άλλωστε αν όντως ισχύει πως η επιτυχία κι η ευτυχία υπάρχουν σε επίπεδο «είναι» κι όχι «έχειν» τότε δε χρειάζονται υπότιτλοι. Ο άνθρωπος αυτός ευτυχεί διάγοντας πολιτικό βίο.

Για το Σκοπιανό: «Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον κ. Τσίπρα»

«Στην πολιτική μετράω 15 χρόνια. Θες να με πεις επαγγελματία πολιτικό; Να με πεις. Δεν έχω πρόβλημα άλλωστε είναι μια έμισθη επαγγελματική ιδιότητα και παράλληλα εκτελείται με τρόπο επαγγελματικό που δε σηκώνει ερασιτεχνισμούς». Ξεκινά ο Άδωνις, περνώντας με ποδοσφαιρικό σκοράρισμα στο ιστορικό timing.

«…κι όταν ξεκίνησα να διαμορφώνω πολιτικό λόγο κι έντονη πολιτική δράση πριν από χρόνια στη ΔΑΠ πάλι για το Σκοπιανό παλεύαμε. Έχω τη χαρά να λέω πως έχω ωριμάσει όλα αυτά τα χρόνια αλλά παθιάζομαι με την ίδια νεανική ορμή και κυρίως έχω μείνει πιστός στις αξίες μου. Μαχόμουν και τότε έχοντας ταυτιστεί με τις εθνικές ευαισθησίες των Ελλήνων. Τιμώντας τη Δημοκρατία. Εμείς τότε στη ΔΑΠ όταν κολλούσαμε αφίσες για το ζήτημα των Σκοπίων, δεν καλύπταμε τις αφίσες των αριστερών που πρέσβευαν τα αντίθετα, τη στιγμή που εκείνοι από τότε αποκαλούσαν Μακεδονία τα Σκόπια κι έκαιγαν τις αφίσες της ΔΑΠ… Εγώ ακραίος δεν έχω υπάρξει ποτέ. Αγαπώ τη Δημοκρατία και τη χώρα μου. Μπερδεύω γιατί φωνάζω και τσακώνομαι λέγοντας με πιο πολύ πάθος τα ίδια που λέω κι όταν είμαι ήρεμος. Από το 1992 λοιπόν, αντιτίθεμαι στο συμβιβασμό με τα Σκόπια. Κι η υπόθεση αυτή είναι πέρα από το όνομα. Βέβαια όποιος πατήσει σε αυτό εθνικά χαρακτηρίζεται ακραίος… Να πω, όμως μιας και μιλάμε για ελληνικά κι ελληνικότητα, πως οι λέξεις έχουν ασύλληπτη δύναμη, άρα το να μη μας αφορά τι θα γίνει με το όνομα είναι ψευδές. Όπως ψευδές είναι πως όσοι έχουν έντονη εθνική ευαισθησία με αυτό είναι ακραίοι ή γραφικοί… Έχουμε υπάρξει περισσότερο ανεκτικοί από όσο έπρεπε. Τα Σκόπια, μάθετε, πως εξαρτούν την επιβίωσή τους από την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν έχει διεκδικήσεις έναντι των Σκοπίων. Ενώ γνωρίζουν πως έχουν ανάγκη τη φιλία μας και τη διπλωματική μας θετική στάση, προσβάλουν ζητήματα εθνικής ευαισθησίας για τους Έλληνες. Όσο, λοιπόν, καλλιεργούνται σενάρια ή εντυπώσεις για διεκδικήσεις στην ελληνική ιστορία, τον πολιτισμό, ακόμη και σε ακραία σενάρια και σ’ ότι αφορά τα εδάφη της Ελλάδας, φιλία δε μπορεί να υπάρξει. Για να είμαι δίκαιος. Η νιφάφα στα 25 χρόνια που πέρασαν κινδυνεύει να γίνει χιονοστιβάδα. Στη ροή κυβερνήσεων και προσώπων από το ’92 έως και σήμερα υπήρξαν διαφορετικοί χειρισμοί μεν, κάνενας χειρισμός δε, δεν στάθηκε προσβλητικά στις εθνικές μας ευαισθησίες. Καμία προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση δεν πέρασε την κόκκινη γραμμή κι αυτό πρέπει να το λάβει πολύ σοβαρά υπόψιν της η παρούσα… Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στον κ. Τσίπρα. Προέρχεται από ένα κόμμα που αποκαλούσε τα Σκόπια: ‘Μακεδονία’.

Το γεγονός ότι η ιστορική συγκυρία τον έχει φέρει σήμερα να διαπραγματεύεται αυτό το ζήτημα όταν δε συμμερίζεται τις δικές μας εθνικές ευαισθησίες εμένα μου δημιουργεί τεράστια αγωνία… και όχι μόνο σε μένα. Το 2008 όταν ο Καραμανλής συζητούσε με τα Σκόπια, δεν υπήρχε ένταση, ούτε συλλαλητήρια. Γιατί; Διότι η συλλογική ψυχή δεν αγωνιούσε αν κάποιος υπερασπίζεται ή όχι τα συμφέροντά της. Αυτό μεταφράστηκε τότε σε εθνική ηρεμία. Με τον κ. Τσίπρα διαπιστώνουμε πως ως άνθρωπος κι ως κυβέρνηση δεν είναι κατάλληλος. Μπορεί να κάνει ζημιά. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Δεν είναι μόνο οι εγγραφές του δημοψηφίσματος, όπου το όχι γίνεται ναι και το ναι όχι… είναι η συνολικά αυξανόμενη δυσαρέσκεια αλλά κυρίως η αγωνία από την έλλειψη εμπιστοσύνης. Τα συλλαλητήρια είναι η έμπρακτη απουσία εμπιστοσύνης στον κ. Τσίπρα. Ένας κανονικός πρωθυπουργός θα είχε καλέσει στο γραφείο του, τους πολιτικούς αρχηγούς της χώρας να εκθέσει την ιστορική συγκυρία, να εξηγήσει την ευκαιρία που παρουσιάζεται και κυρίως να θέσει υπόψιν τους τη στρατηγική της κυβέρνησης, τη διπλωματική πορεία που θα ακολουθήσει, να ζητήσει συνδρομή για τις διαπραγματευτικές γραμμές που θα ακολουθηθούν για το κοινό εθνικό συμφέρον. Ένας κανονικός πρωθυπουργός θα είχε συμφωνήσει με όλους -στο μέτρο του δυνατού- τη γραμμή που θα χαράξει. Θα είχε αποφευχθεί ο δημόσιος τσακωμός που διχάζει το λαό. Ένας κανονικός πρωθυπουργός θα είχε φροντίσει να μαζέψει τον Κυβερνητικό του εταίρο, θα είχε εκ των προτέρων έρθει σε επικοινωνία με την Εκκλησία, όχι κατόπιν εορτής, θα είχε εμπνεύσει κλίμα εμπιστοσύνης κι όχι πόλωσης.

Όμως αυτή η τακτική που μόλις τώρα περιέγραψα είναι η σωστή εθνικά αλλά ουδόλως εξυπηρετεί το πολιτικό σχέδιο του κ. Τσίπρα για να γατζωθεί στην εξουσία. Φυσικά εκ των υστέρων κι αφού έχει ξαναδιχαστεί ο λαός, αρχίσαμε να τους μετράμε τους Έλληνες στο συλλαλητήριο και κατασκευάστηκαν και μια σειρά κατηγορίες με την υπόθεση Novartis. Τα έχω πει όλα δημόσια… Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα, επιθυμώ να δικαστώ διακαώς για να έρθουν όλα στο φως, στη διαφάνεια της Δημοκρατίας», ανέφερε ο Άδωνις Γεωργιάδης σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγους μήνες για το περιοδικό Men’s Arena.

Αναφορικά με το ΚΕΕΛΠΝΟ

Ο Άδωνις Γεωρδιάδης, κραδαίνοντας στοιχεία, χαρτιά κι αποδεικτικά πολλάκις, είχε ανεβάσει τους τόνους στη Βουλή, στηρίζοντας τον ισχυρισμό του πως πρόκειται για προσωπική στοχοποίηση από την Κυβέρνηση, ενώ προχώρησε και σε καταγγελίες για αλλοίωση του πρωτοκόλλου στο ΚΕΕΛΠΝΟ.

Ο ίδιος άλλωστε παρουσιάζοντας το περιβόητο φλασάκι, όπου υπάρχει η ηλεκτρονική υπογραφή του Νομικού Συμβούλου, του φορέα υγείας τόνισε πως:

«…ζούμε εποχές που δεν περίμενα ποτέ να ζήσω στη χώρα αυτή. Δε μιλάμε απλά για σκευωρίες εναντίον μου, διότι έχω θέσει στη διάθεση της Δικαιοσύνης, αποδείξεις για όσα λέω. Μιλάμε για μένος και τάση πολιτικού αφανισμού όσων η Κυβέρνηση  θεωρεί πολιτικούς αντιπάλους. Μάλιστα η υπόθεση που ξεκίνησε ο κ. Πολάκης πλήττει εμένα και την οικογένεια μου».

συνέντευξη του Άδωνι Γεωργιάδη

Τι περιέχει λοιπόν το φλασάκι; «Τα στοιχεία εκείνα που αποδεικνύουν τη στημένη αλλοίωση του πρωτοκόλλου. Έχω θέσει επίσης τον εαυτό μου στην διάθεση της επιθεωρήτριας δημόσιας διοίκησης κ. Παπασπύρου για να κάνει τη δουλειά της, καθώς και στη διάθεση της εισαγγελέως διαφθοράς κ. Τουλουπάκη να πράξει τα δέοντα. Έχω αδιάσειστα στοιχεία για κάθε κατηγορία εναντίον μου…» τόνιζε με ανεβασμένους τόνους στην ίδια συνέντευξη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, κλείνοντας πως είναι τόση η επιθυμία του για διαφάνεια που έθεσε και το ενδεχόμενο παραίτησής του στη διάθεση του Προέδρου της ΝΔ κ. Μητσοτάκη.

Χρειάζεται να αλλάξουμε ως λαός ένα πράγμα όμως, όλες αυτές τις αρετές που έχουμε δεν καταφέραμε ποτέ να τις συνθέσουμε, ίσως γιατί δεν τιμάμε στη χώρα μας τους κανόνες. Όποιος βγει εκτός Έλλάδας επειδή παίζει με τους κανόνες μεγαλουργεί. Αυτό ή θα το καταλάβουμε και θα το πάρουμε μπροστά ή θα καταστραφούμε…

«…το καλό που έχει κάνει ο κ. Τσίπρας είναι πως ωρίμασε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ίδέες που πήγαιναν τη χώρα πολύ πίσω ηττήθηκαν με κατάφορο και δυστυχώς για όλους μας καταστροφικό τρόπο. Δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στην πράξη όλες αυτές οι φρούδες υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την άνοδο του στην εξουσία. Δυστυχώς ο χρόνος που έχει χαθεί είναι μεγάλο χτύπημα για τη χώρα. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, όχι μόνο για τα 3 χρόνια λαθών αλλά κυρίως διότι χάσαμε το momentum. Αυτά ήταν τα 3 πολύ υποσχόμενα χρόνια για την οικονομική άνοδο της Ευρώπης, όταν οι άλλοι έπεφταν εμείς ακροβατούσαμε πάνω, τώρα που οι άλλοι ανεβαίνουν και κατακτούν τις ευκαιρίες που είχαν προσελκύσει, εμείς κατρακυλάμε. Και έχει κι άλλο… Το διαζύγιο του κ. Τσίπρα με την κυβερνώσα θέση δε θα είναι ειρηνικό. Δε φοβάμαι να το πω και πάλι. Πρέπει να απομακρυνθούν απ’ την εξουσία αυτοί οι άνθρωποι. Είναι επικίνδυνοι κι εχθρικοί προς τα συμφέροντα της χώρας. Θαύματα δε μπορούν να γίνουν για τη διάδοχη κατάσταση… Αλλά με σκληρή δουλειά, εντιμότητα προς τις εθνικές ευαισθησίες και σεβασμό στους θεσμούς και τον άνθρωπο σιγά σιγά θα γίνουν όλα. Ο Κυριάκος μπορεί να το κάνει αυτό. Η ΝΔ μπορεί να το κάνει αυτό. Μόνο και μόνο που θα πάψει το ταξικό μίσος, που θα είναι ελκυστικές οι επενδύσεις κι όχι τιμωρητικές όπως σήμερα, μόνο και μόνο που το να είσαι άξιος θα είναι λόγος επιβράβευσης κι όχι ρετσινιάς, μιλάμε για ένα άλλο περιβάλλον. Φυσικά κι έχει προλάβει ο κ. Τσίπρας να κόψει σήμερα επιταγές που θα τις πληρώσουν άλλοι πολλά χρόνια μετά, αλλά όσο κάθεται στην εξουσία η χώρα ασθενεί. Η ΝΔ είναι στην καλύτερή της φάση. Είμαστε μονοιασμένοι και σε ισορροπία, αυτό είναι νίκη του αρχηγού μας. Υπάρχει σχέδιο έως την τελευταία εκτελεστική λεπτομέρεια για την ανάκαμψη της χώρας και το πιο βασικό μιλάμε για άλλους αξιακούς κώδικες. Εμείς νιώθουμε πληρότητα σε μια χώρα που προχωρά και δυναμώνει, που υπάρχουν επενδυτές, κεφάλαια, αξιοπρεπείς άνθρωποι, διεθνή στάνταρ, δεν νιώθουμε κόμπλεξ, αλλά περηφάνια. Χρειάζεται να αλλάξουμε ως λαός ένα πράγμα όμως, όλες αυτές τις αρετές που έχουμε και δεν καταφέραμε ποτέ να τις συνθέσουμε, ίσως γιατί δεν τιμάμε στη χώρα μας τους κανόνες. Όποιος βγει εκτός Ελλάδας επειδή παίζει με τους κανόνες μεγαλουργεί. Αυτό ή θα το καταλάβουμε και θα το πάρουμε μπροστά ή θα καταστραφούμε…»

Ο Άδωνις Γεωργιάδης, πείθει πως μπήκε στην πολιτική γιατί του αρέσει. Να κερδίζει ψήφους, συμμάχους, ευκαιρίες. Να δίνει λύσεις κι ενώ δύσκολα λέει όχι και δουλεύεται σε μια μανιέρα πολιτικής κουλτούρας σχεδόν γενετικής λογικής, φρενάρει και συγκινείται ισάξια στον ανθρώπινο πόνο και στην καλή κουβέντα της αναγνώρισης. Είναι τόσο φιλόδοξος, όσο κι εργατικός, τόσο ακούραστος όσο και φωνακλάς, τόσο πεισματάρης όσο και μεθοδικός. Μιλά για την Ελλάδα της ομορφιάς και των αρχαίων ιδεωδών και πετάνε σπίθες τα μάτια του. Είναι μήλο από μια μηλιά που δίνει βάση σ’ αυτά τα ιδεώδη της κλασσικής ελληνικής δύναμης. Αγαπά τη δημοκρατία γιατί την έχει δει να αλλάζει και να μορφώνει, συνειδήσεις μέχρι και γενετικό υλικό. Υμνεί τον κοινοβουλευτισμό ως ύψιστο δημιούργημα προόδου των λαών και της κοινωνίας, καμαρώνει τα παιδιά του -και τα τέσσερα- και βλέπει σε αυτά τα φυτώρια του καλού πολίτη και του άξιου ανθρώπου. Φοβάται μόνο την απώλεια της υγείας. Ονειρεύεται πολύ και παίζει πρέφα τις Κυριακές. Έχει τους ίδιους 3 κολλητούς από το σχολείο κι όταν προλαβαίνει παίζει τένις. Δε σταματά γιατί αυτό που τον κουράζει σωματικά τον γεμίζει ψυχικά. Όταν μιλά για τη σύζυγό του βλέπεις τον άνθρωπο που γνωρίζει την ισορροπία και τιμά την τύχη του αυτή, του να λαχταράς να πας σπίτι σου από τη δουλειά αλλά και να ευτυχείς όταν αφήνεις το σπίτι σου για να πας στο γραφείο

Και κυρίως μιλά άριστα ελληνικά, όχι μόνο για την γραμματική ή συντακτική αρτιότητα, αλλά κυρίως γιατί θυμίζει πως η γλώσσα ημών των Ελλήνων είναι μια έμβια και σαγηνευτική ύπαρξη: «να εμπνεύσω σε κάθε άντρα, πατέρα, πολίτη, νέα δύναμη και συνθήκες προόδου θέλω…» συμπληρώνει κλείνοντας «είναι δύσκολα τα πράγματα και πολλοί άντρες από κει που ήταν οι δυνατοί στην εξίσωση έχουν γονατίσει πια. Όμως η ζωή είναι Βίος. Έχει Βία…κι η Βία ετυμολογικά είναι η Δύναμη…»

0 replies on “Άδωνις Γεωργιάδης: «H ζωή είναι βίος, ο βίος έχει βία, δηλαδή έχει δύναμη»”