Πολλά νέα εστιατόρια έχουν αρχίσει και προωθούν τα πιάτα που συνηθίζουμε να γευόμαστε στα οικογενειακά τραπέζια, εορταστικά και μη. Τα νέα εστιατόρια στο Λονδίνο που μας έκαναν εντύπωση έχουν ακριβώς την ίδια λογική με όσα προαναφέραμε και φαίνεται εκτός από εμάς αρέσουν και σε πολύ ακόμα κόσμο! Πάμε να δούμε, λοιπόν, τα λίγο πιο γκουρμέ «οικογενειακά εστιατόρια» που μας τράβηκαν την προσοχή… και φυσικά από που αλλού θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε… εκτός από το υπέροχο και πάντα επίκαιρο Λονδίνο.
Balthazar, Covent Garden
Από που θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε καλύτερα, αν όχι από το Balthazar; Λουσμένο στη λάμψη των παριζιάνικων αποχρώσεων και στολισμένο με καθρέφτες, πολυελαίους και έργα τέχνης σε στιλ αντίκες, αυτό το εστιατόριο του Covent Garden σερβίρει εκλεκτή γαλλική κουζίνα εμπνευσμένη από τις μπρασερί για σχεδόν μια δεκαετία. Τα μενού πειράζουν και δελεάζουν εξίσου πιο όμορφα, γεμάτα με τέτοια δελεαστικά πιάτα όπως τα «Saumon Fumé Au Chêne», «Soufflé Suissesse» και «Turbot Meunière». Αλλά η πραγματική παρακμή εδώ είναι οι ιδιωτικές τραπεζαρίες. οικείους χώρους με τις δικές τους ιδιωτικές κουζίνες, μπαρ — ακόμα και εισόδους.
Αυτά είναι τα «Le Grand Salon Prive» και «Le Petit Salon Prive».
https://balthazarlondon.com/private-dining-rooms/
The Ninth, Fitzrovia
Υπάρχουν πολλά να αγαπήσετε για το The Ninth, ένα ατελείωτα γοητευτικό, μπιζού bolthole στην οδό Charlotte στη Fitzrovia. Θα μπορούσατε να λατρέψετε το γλυκό περιβάλλον, με άνετα παγκάκια με καρφιά στο εσωτερικό και μια μικρή βεράντα που προεξέχει στη φασαρία, τη φασαρία και την περιοχή δίπλα στην πλατεία Russell.
https://www.theninthlondon.com/
Amethyst, Mayfair
Τεχνικά, ο Αμέθυστος δεν είναι κόσμημα — αλλά πολύτιμος λίθος. Ωστόσο, θα κάνουμε μια εξαίρεση εδώ, γιατί το αινιγματικό εστιατόριο του Carlo Scotto (η είσοδος του οποίου μπορεί να βρεθεί ανεπιτήδευτα στην οδό Sackville) είναι εξαίσιο. ένα εκθαμβωτικό κόσμημα στο στέμμα του Mayfair.
Το φαγητό επηρεάζεται από τα σημαντικά και καλλιεργημένα ταξίδια του Scotto. Ξεκινώντας με μια βάση από σκανδιναβικές και ιαπωνικές γεύσεις, αλλά με μια απότομη γαλλική τεχνική μαγειρικής και μια πρέζα από αραβικές ανατροπές για να διατηρήσουν τα πράγματα φρέσκα και απίστευτη γεύση. Τα πιάτα περιλαμβάνουν «Foie Gras with Rose Petal Salmon», «Burnt Hay Black Cod with Caramelised Miso» και «Beef with Ras el Hanout and Medjool Dates». Και, καθώς θεωρείτε ότι φυσάτε το μπόνους σας, γιατί να μην αφιερώσετε το έξτρα έμπειρο ζευγάρι κρασιών από τον σομελιέ Filippo Carnevale;
https://www.amethystdining.com/
Decimo, Kings Cross
Το ενθουσιώδες πνευματικό τέκνο του βραβευμένου με αστέρι Michelin σεφ Peter Sanchez-Iglesias, το εστιατόριο του 10ου ορόφου έχει απίστευτη θέα — και συνδυάζει την πικάντικη κουζίνα της ισπανικής πατρίδας του Sanchez-Iglesias με την αγάπη του για το Μεξικό. Αυτή η διακόσμηση είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Σκεφτείτε chic στα μέσα του αιώνα που συνδυάζονται με συγκρατημένες μποέμ πινελιές και μια αναταραχή αγκαθωτής χλωρίδας.
Δοκιμάστε το «Pork Belly Taco» ή τον αδερφό του με βάση τα λαχανικά, που παρουσιάζει κουνουπίδι με τρεις τρόπους. Και μην παραμελείτε τα μικρά πιάτα σας «Para Picar», κυρίως τις «Marinated Red Peppers» που απεικονίζονται παραπάνω — μια γευστική πάστα που απλώνεται άφθονα σε ψωμί με κάρβουνο. Είναι μια αποκάλυψη με κάθε έντονο κόκκινο δάγκωμα.
Miro, Mayfair
Το πρώτο πράγμα που θα προσέξετε είναι το ψάρι. Και όχι τα θαλασσινά σε λεπτές φέτες στο μενού του Miro (αν και το Sliced Hamachi με Spicy Ponzu και Jalapeño είναι μια πραγματική απόλαυση από βαθιά).Το εκτενές μενού του Executive Chef Toby Burrowes μπορεί να βουτήξει και να βουτήξει σε κουζίνες πολλών πολιτισμών – εμπνευσμένες από την Ασία, την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική – αλλά τα ψάρια με ψιλά πιάτα ενώνουν σχεδόν πάντα το πιάτο στο μέρος.
Dinner by Heston
Αυτό είναι το Tipsy Cake, το επιδόρπιο σήμα κατατεθέν του εστιατορίου. Η ιστορία του πιάτου του 19ου αιώνα αρωματίζει πραγματικά τη στιγμή; Ισως; η γεύση είναι θεϊκή.
Το βιβλίο του Blumenthal εδώ κατευθύνεται από συνταγές που δημιουργήθηκαν αιώνες πριν και διαθλώνται μέσα από έναν σύγχρονο φακό. Στο τέλος του γεύματος, το τρόλεϊ παγωτού εμπνευσμένο από τη βικτοριανή εποχή θα περιστρέφεται με ρόδες και θα στριφογυρίζει με το χέρι δίπλα στο τραπέζι μέχρι να ξεσπάσει ένας πυκνός καπνός υγρού αζώτου από το μηχάνημα της νέας εποχής.
https://www.dinnerbyheston.co.uk/
Bob Bob Ricard City
Υπάρχει πιο διακοσμημένο εστιατόριο του Λονδίνου από τον Bob Bob Ricard City, το φυλάκιο του αυθεντικού του Σόχο, που είναι γνωστό για το κουμπί κλήσης της σαμπάνιας και τα στρείδια και τα πιάτα με χαβιάρι; Λοιπόν, υπάρχει το Aquavit, το εστιατόριο στο St James’s με πλάκες Scandi, του οποίου οι βρύσες της τουαλέτας είναι επιχρυσωμένες σε χρυσό.
Έχετε πάει πραγματικά στο BBR αν δεν παραγγείλατε το μοσχαρίσιο γουέλινγκτον, ένα μεγαθήριο τούβλο από μοσχαρίσιο φιλέτο μαγειρεμένο σε ροζ χρώμα, τυλιγμένο σε καπλαμά με καπλαμά ζαχαροπλαστικής και λιπασμένο με λίγες μόνο μπλούζες σάλτσας εμπλουτισμένης με τρούφα; Η αστραφτερή σφαίρα του γλυκού που θρυμματίζεται κάτω από την απαλή θερμότητα της λιωμένης σοκολάτας; Εδώ, όλα υπάρχουν για τη δική σας ευχαρίστηση.
https://www.bobbobricard.com/city/
Endo at the Rotunda
Το Endo at the Rotunda, το εστιατόριο που φημίζεται ως ένα από τα πιο δύσκολα καθίσματα για να προσγειωθεί αυτή η πλευρά του Park Lane, το σχέδιο εξομάλυνσης του Kengo Kuma πλαισιώνει άψογα τον ανελέητο λογαριασμό του σεφ Endo Kazutoshi. Το Otoro με το «αυγό onsen» του Gloucestershire μπορεί να μειωθεί σε kobujime brill, τόνο Ατλαντικού και παλαιωμένο monkfish pil pil, και η επίσκεψή σας, εάν ευθυγραμμιστούν τα αστέρια, μπορεί να περιλαμβάνει το καβούρι αράχνης της Κορνουάλης που είναι απολύτως γεμάτο με μια υποθήκη μαύρης τρούφας Périgord.
https://www.endoatrotunda.com/
Ikoyi
Ανάμεσα στις στολισμένες μπρασερί και στα κλαμπ μελών με ξύλινη επένδυση, σκωτσέζικα αρώματα του St James’s, το Ikoyi κολυμπά κόντρα στο ρεύμα, το όνομά του παίρνει τα σημάδια του από μια καλοφτιαγμένη συνοικία του Λαγκοσίου και το ντουλάπι του με μπαχαρικά και πικάντικα τρίψιμο, που προέρχονται από την υποσαχάρια δυτική Αφρική (τσίλι από σκωτσέζικο καπό, κόκκους Σελίμ), συνδυάζεται με προϊόντα που η μανία των τροφίμων χαρακτηρίζει ως μικροεποχιακά – συγκεκριμένα συστατικά, όπως το finger lime, που είναι σε πλήρη γεύση μόνο για ένα πολύτιμο μερικές βδομάδες.
Αν αναρωτιέστε ποιο είναι το βασικό εστιατόριο του Λονδίνου για να κάνετε κράτηση, το τραπέζι που ενσωματώνει καλύτερα τη ζωντάνια και τον χαρακτήρα της πόλης, υπάρχουν οι συνήθεις ύποπτοι – ο Άγιος Ιωάννης με τη νηφαλιότητα του με τα λευκά τείχη και τον αυθεντικό του χαρακτήρα. ή Wiltons, το ίδρυμα σχεδόν 300 ετών που προσφέρει μαλακόστρακα και εκλεκτά κομμάτια ψαριών που παρασκευάζονται και σερβίρονται με τον τρόπο που γινόταν πάντα. Αλλά το μενού του Ikoyi –χωρίς σύνορα, περίπλοκο και παράξενο– μπορεί να είναι το ισχυρότερο επιχείρημα.
Luca
Η αγάπη για τα ιταλικά μενού φαινομενικά δεν γνωρίζει όρια στο Λονδίνο. Αυτό για το οποίο μιλά η μαγειρική στο Luca είναι μια νέα προσέγγιση στην ιταλική κουζίνα που έχει έρθει να νοστιμίσει πολλές από τις τραπεζαρίες στο Λονδίνο εμπνευσμένες από την Ευρώπη, λιγότερα φαξ τοπικών brodos και osso bucco παρά έννοιες βασισμένες σε αληθινή ιστορία.
Μια γρήγορη γουλιά La Sandia, το ποτό με επίκεντρο το pichomel, αποσταγμένο δύο φορές και ζυμωμένο για δεκαπέντε ημέρες σε πλαστικό δοχείο, πλημμυρίζει το λαιμό με ζέστη και funk, με σπίθες φρούτων, πριν αποτριχώσεις τα βαθύτερα εκατοστά του στήθους σου με κάτι που μοιάζει με. Τζάκσον Πόλοκ – όλη ενέργεια, χρώμα και ζωντάνια. Είναι ένα ευχάριστο, επιβεβαιωτικό χτύπημα στο σύστημα πριν χύσετε τον εαυτό σας στο σπίτι του ταξί.
Το Lisboeta είναι ένας κολοσσιαίος χώρος, γενναιόδωρος σε ξύλο και λάμψη, ο οποίος σηματοδοτείται μόνο από τη σιωπηλή γαλάζια πρόσοψή του που βρίσκεται ανάμεσα στα γραφεία της Charlotte Street, τα εστιατόρια της αλυσίδας, τις καταδύσεις με λιπαρές πίτσα και τα εγκεκριμένα από τη Michelin μενού γευσιγνωσίας. 
Ο σεφ του Lisboet, Nuno Mendes, έχει, θα έλεγε κανείς, εδραιώσει την ιδιότητα του δημιουργού στο Λονδίνο, έχοντας προηγουμένως επιβλέπει νικητές με το Chiltern Firehouse σε στυλ μπρασερί και το ιδιωτικό εστιατόριο Mãos, και το πιο πρόσφατο έργο του σίγουρα βοηθάει στην ενίσχυση του επιχειρήματος. Η δόξα του πορτογαλικού φαγητού, μου λένε, δεν είναι στο ψητό κοτόπουλο με μπαχαρικά ή στο pastéis de natas, ο τρόπος με τον οποίο το bulgogi και το bibimbap δεν συμβολίζουν πραγματικά τη σοβαρότητα της κορεατικής κουζίνας – και μέρος της επιτυχίας του Mendes δεν έγειρε στα πορτογαλικά κλισέ.
