Εκεί που κανονικά, τα μεταπασχαλιάτικα post θα έβριθαν κοιλιακών, μπούστων, Μυκόνου, airplane selfies, filler selfies, ηλιοβασιλεμάτων, γκαζόν μέχρι να γίνει θάλασσα και μετά χάσιμο στην ομορφιά, όλοι το ρίξαμε στη μικρή κλίμακα. Το βιβλίο, οι έξι μετρημένες φουσκάλες στον ελληνικό καφέ, το ζυμωτό ψωμί, το πλακάκι στο μπάνιο, το κουμπί που δεν κλείνει στο τζιν κι ας ρουφιέσαι μέχρι ανακοπής, ή η θέα από το μπαλκόνι και η αζαλέα που είναι καλοποτισμένη κι ανθηρή. Αυτό λέγεται προσαρμοστικότητα κι εύγε σε όλους που βρήκαν το «The only way out is in»…
Και εκεί, στη μικροκλίμακα των τετραγωνικών, πολλών ή λίγων, αλλάζει γενικά η κλίμακα. Το μικρό αυτονόητα μπορεί να γίνει μεγάλο και το πολύ μεγάλο να μην το δω καν.
Ο Πέτρος Τζαμαλούκας είναι ένα όνομα με αρκετές αναφορές, τον παίζει παιχνίδι η Google, έχει κερδίσει αρκετά πρωταθλήματα στο Squash, είναι πολλά χρόνια στα γυάλινα γήπεδα και φυσικά όπως οι πιο πολλοί από μας είναι social media active, έχει μια σελίδα στο Facebook όπου μοιράζεται μικρά ή μεγάλα κομμάτια της προσωπικής κι αθλητικής του πραγματικότητας.
Συμφωνούμε σε αυτό. Προ ημερών, όμως, έγινε αυτό που λέμε πάλι στα ελληνικά, viral. Ή μάλλον super viral.
Στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, από το ωραιότατο μπαλκόνι του, με την ωραιότατη θέα του από το σπίτι του στο Θησείο, έγινε και «της γωνίας και του γωνιακού».
Ο Πέτρος έτυχε και ήταν ο πρώτος των πρώτων χρονικά, που ανέβασε από το μπαλκόνι του ένα βιντεάκι με την φορτηγάδα της Άλκηστις Πρωτοψάλτη να περνά κάτω από το σπίτι του, συνοδευόμενη από όλη την πομπή, ως άλλος αναστάσιμος ευαγγελιστής της ανάτασης και της εμψύχωσης.
Στο μεταξύ έτρεχαν αρειμανίως δίπλα της μαζί με τα αστυνομικά αυτοκίνητα, οπερατέρ με την κάμερα, κι άλλοι από τα μπαλκόνια τους έβγαζαν φωτογραφίες και βίντεο, χαιρετούσαν σα να έχουν έρθει οι νικητές από το μέτωπο, τραγούδια, χαρές και κέφι. Το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία.
Σε αριθμούς, τώρα…
Διότι το αναλογικό της λέξης, «πολύ» και της λέξης «λίγο» ο καθένας το μεταφράζει κατά το βούλεσθαι. Ο αριθμός, όμως, είναι μια ψηφιακή πληροφορία, απολύτως αδύνατο να εκλάβει ο καθένας όπως νομίζει…
Μέσα σε μερικά λεπτά το εν λόγω βίντεο είχαν δει πάνω από 500.000 άνθρωποι, είχαν κάνει like, love & wow πάνω από 11.000 άνθρωποι κι είχαν κάνει share πάνω από 13.000.
Κι ενώ σε αυτό το μόλις 70 δευτερολέπτων βίντεο σε κείνο ακριβώς το σημείο κάτω από το συγκεκριμένο σπίτι, η Άλκηστις τραγουδά από διαβολική συγχρονικότητα το: «Αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα» και στρίβει τη γωνία του δρόμου με πασιφανές το σύνθημα του δήμου «Από τον Δρόμο με αγάπη» αρχίζει να γίνεται καταφανής ξανά η υπερδύναμη των αριθμών και των συνθηκών.
Αν μέσα σε ελάχιστα λεπτά κατακλύστηκε το διαδίκτυο από το βίντεο αυτό, το ερασιτεχνικό, το αληθινό και γεμάτο συναίσθημα βίντεο και, αν με εκθετική δύναμη ανέβαιναν σε ελάχιστο χρόνο οι αριθμοί, ας δούμε την αλληγορία της εκθετικής αύξησης σε οτιδήποτε έχει λυμένο το πού και το πότε, σα συνθήκη για να ανθίσει. Από το πως μπορεί να γίνει πανδημία με ένα μικροβιάκι ή πως μπορεί να γίνει σύνθημα με ένα τραγουδάκι.
Το εν λόγω βίντεο κι η ιστορία του, είναι η γωνία κι ο γωνιακός. Πάντα εκεί ήταν, ο ίδιος Πέτρος με τη σελίδα του, τις διακρίσεις του, ή και τις προσωπικές του ιστορίες. Όμως, έγινε ο γωνιακός όταν η γωνία που λέγεται καραντίνα κι εγκλεισμός έδωσαν τη δύναμη της μεγέθυνσης μιας πληροφορίας, τη δεδομένη στιγμή με πατημένο τέρμα μέσα το κουμπί συναισθήματος. Εκεί πήρε φωτιά το ίντερνετ όπως κι όλα ας μη γελιόμαστε, όταν το σώμα κι ο νους βυθίζεται στο ορμονικό κοκτέιλ των συναισθημάτων.
Ανοίγοντας πρώτος κάποιος εικονικά το μπαλκόνι του, τρέχουν δεκάδες χιλιάδες από μας έγκλειστοι να τον επισκεφτούμε, να δούμε τι έχει να μας δείξει, να συγκινηθούμε και να πεισμώσουμε παρέα. Παρέα, εκεί βγαίνουν οι άσσοι από τα κοσμικά μανίκια.
Είμαστε περίεργη φυλή οι Έλληνες. Ικανοί για τα μεγάλα. Τύποι που κάπως κάτι τους βάζει φυτίλι κάτω από αδιόρατες συνθήκες. Παράδειγμα προς μίμηση και προς αποφυγή. Έλληνες κι Ελληνάρες, είπαμε η ταυτότητα εμπεριέχει, αρχετυπικά μάλιστα, πολλές ταυτοποιήσεις…
Και αφήνω προς σκέψη τη μασημένη τσίχλα της διασημότητας. Του να γίνει κάποιος γνωστός, του να τον συζητάνε κι ας είναι για κακό, από το να ξεπουλήσει τη μάνα του για να είναι ποικιλοτρόπως δακτυλοδεικτούμενος, μέχρι τη φυσική φήμη των αριθμών που δεν αμφισβητούνται ή του ταλέντου…
Έως τον Φεβρουάριο η σφαίρα του «γνωστού» ήταν μαριναρισμένη στη φαιδρότητα κυρίως –ευτυχώς όχι πλήρως- του σελέμπριτι.
Και ήρθε η επιστήμη με προσπέραση από τα δεξιά να θυμίσει ξανά πως κρατιούνται τα μπόσικα, γιατί τώρα που αδειάσανε οι μπουζουκλερί γέμισαν τα νοσοκομεία…
