Αυτή η παραθαλάσσια πολυκατοικία πέντε μονάδων, σχεδιασμένη από τη SAOTA με εσωτερική αρχιτεκτονική από την ARRCC, βρίσκεται στα νότια προάστια της Αθήνας, στην πύλη της Αθηναϊκής Ριβιέρας. Έχει θέα στην παραλία και το Αιγαίο Πέλαγος με θέα προς την Αίγινα και τους μακρινούς λόφους του Πόρου, ενώ πίσω του υψώνεται ο Υμηττός.
Το κτίριο καταλαμβάνει μια γωνιακή τοποθεσία στην πρώτη γραμμή του παραλιακού δρόμου με θέα σε μία από τις τοπικές παραλίες. Αποτελείται από τέσσερα διαμερίσματα που βρίσκονται εκατέρωθεν μιας αίθουσας αφίξεων τριπλού όγκου, η οποία παρέχει πρόσβαση σε διαμορφωμένους κήπους με διπλές πισίνες μπροστά. Ένα ρετιρέ διπλού επιπέδου εκτείνεται σε όλο το πλάτος του βάθρου στο επάνω επίπεδο, πίσω από την άκρη του κτιρίου.
Το μπροστινό μέρος του κτιρίου παρουσιάζει μια πολυεπίπεδη προσέγγιση με εκτεταμένα τζάμια, εσοχές κολώνες και κινητές οθόνες που μετριάζουν το έντονο θαλάσσιο φως και παρέχουν ιδιωτικότητα ενώ επιτρέπουν στους εσωτερικούς χώρους να ανοίγουν στη θέα. Το πίσω μέρος του κτιρίου παρουσιάζει μια αντίθετα συμπαγή πρόσοψη με ανοίγματα διάτρησης για να προστατεύεται από τους γείτονές του στο πλάι και πίσω.
Ο σχεδιασμός της μπροστινής πρόσοψης δίνει έμφαση στο παιχνίδι οριζόντιων και κάθετων επιπέδων. Τα καθαρά λευκά φινιρίσματα και οι σχεδόν κλασικά συμμετρικές αναλογίες του κτιρίου αντικατοπτρίζουν μια σύγχρονη αρχιτεκτονική προσέγγιση που βασίζεται στην κλιματικά κατάλληλη τοπική μεσογειακή παράδοση, αλλά εκφράζεται σε μια γλώσσα διαχρονικού μινιμαλισμού.
Το ρετιρέ μεταφέρει τη μινιμαλιστική προσέγγιση και τη γλώσσα των απλοποιημένων πεδιάδων και κενών στο εσωτερικό.
Ο πελάτης της SAOTA και της ARRCC αναζήτησε ένα ευέλικτο διαμέρισμα που θα μπορούσε εύκολα να φιλοξενήσει μεγάλες κοινωνικές εκδηλώσεις και επίσης να προσφέρει μια αίσθηση οικειότητας όταν δεν υπήρχαν επισκέπτες. Χρειαζόταν επίσης ένα χώρο σαν γκαλερί που θα μπορούσε να φιλοξενήσει και να παρουσιάσει έργα τέχνης.
Το ρετιρέ επικεντρώνεται σε έναν μεγάλο, κεντρικό όγκο που λειτουργεί ως ο κύριος χώρος διαβίωσης και γκαλερί. Ο όγκος του ανταποκρίνεται στην κλίμακα των όψεων, ενώ οι μηχανοκίνητες γυάλινες συρόμενες πόρτες διπλού όγκου και οι κινούμενες σίτες τοποθετούνται μακριά στους τοίχους, θολώνοντας τη διάκριση μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού.
Γύρω από αυτόν τον κεντρικό όγκο διατάσσονται απλοί, θεωρημένοι όγκοι και αναλογίες, ενώ τα μεγάλα οριζόντια ανοίγματα διατηρούν μια αίσθηση ελαφρότητας στην αρχιτεκτονική. Οι χώροι διαβίωσης αντιπροσωπεύουν μια εκλεπτυσμένη αλληλεπίδραση συμπαγών και κενών στοιχείων, με διασυνδεδεμένα επίπεδα που «γλιστρούν» το ένα μέσα στο άλλο και τέμνονται, δανειζόμενοι χώρο το ένα από το άλλο, ενώ δημιουργούν ενότητα και συνοχή. Οι λειτουργίες ορίζονται διαισθητικά και ενισχύουν την ικανότητα των διαφόρων χώρων να παρέχουν ξεχωριστές εμπειρίες.
Το σαλόνι και η τραπεζαρία είναι κρυμμένα και στις δύο πλευρές του για να δημιουργήσουν πιο οικείους κοινωνικούς χώρους. Πίσω από την τραπεζαρία βρίσκεται μια κουζίνα, με δυνατότητα σήτας. Ένα επιπλέον οικογενειακό δωμάτιο/εφεδρικό υπνοδωμάτιο στεγάζεται πίσω από το σαλόνι στην άλλη πλευρά.
Τα υπνοδωμάτια βρίσκονται εκατέρωθεν του διπλού όγκου στο επάνω επίπεδο. Τα πάνελ συρόμενων θυρών που τοποθετούνται σε τοίχους κοιλότητας καθιστούν δυνατό το άνοιγμα του επάνω επιπέδου, έτσι ώστε ο συνολικός χώρος να μπορεί να λειτουργεί ως ενιαίος χωρίς εσωτερικές διαιρέσεις μεταξύ των άνω και κάτω περιοχών, αλλά μπορεί να περικλείεται για προστασία της ιδιωτικής ζωής.
Μια κομψή, εκλεπτυσμένη προσέγγιση χαρακτηρίζει το εσωτερικό του ρετιρέ και τη βεράντα του. Έχει γίνει συνειδητή προσπάθεια για να αποφευχθούν οι ιδιότροπες λεπτομέρειες και να μειωθεί ο οπτικός θόρυβος.
Η παλέτα φυσικών υλικών από ξύλο και πέτρα αρθρώνεται σε όλο το εσωτερικό, με λευκό και τονισμένα με μπρονζέ στοιχεία, όπως το «φρύδι» από ινοτσιμέντο που πλαισιώνει τον κορυφαίο διώροφο όγκο. Η γλώσσα των οριζόντιων και κάθετων επιπέδων που χαρακτηρίζει την αρχιτεκτονική συνεχίζεται στο εσωτερικό, όπου οι τοίχοι, οι οθόνες και τα ντουλάπια διαβάζονται επίσης ως απλοποιημένα επίπεδα. Οι λεπτομέρειες έχουν περιοριστεί σε καθαρές επιφάνειες, άψογα ενσωματωμένα ντουλάπια, αδιάκοπες οροφές και μεγάλα πλακάκια δαπέδου από ψαμμίτη.
Το εσωτερικό ανοίγει σε μια περιτυλιγμένη βεράντα, προστατευμένη από μια λεπτή πλωτή οροφή. Η βεράντα περιλαμβάνει πισίνα με δάπεδο από ψαμμίτη. Οι μονόστηλες, πρόβολες πέργκολες τοποθετημένες συμμετρικά παρέχουν καταφύγιο για φαγητό στο ύπαιθρο, καθίσματα και ψυχαγωγία δίπλα στην πισίνα.
Οι ημιπερατές οθόνες που τυλίγονται γύρω από τις πλευρές της βεράντας διαχειρίζονται προσεκτικά την ισορροπία μεταξύ της ιδιωτικής ζωής, του κλίματος και της θέας, με τις περσίδες τους σε γωνία για να αφήνουν τη θέα όπου είναι δυνατόν. Τα γυάλινα κιγκλιδώματα διασφαλίζουν ότι η θέα στον ωκεανό προς τα εμπρός είναι αδιάκοπη.
Αυτή η αυστηρή και πειθαρχημένη προσέγγιση της αρχιτεκτονικής και της εσωτερικής διακόσμησης ενισχύει τη σαφήνεια των όγκων και δημιουργεί μια αίσθηση πολυπλοκότητας παντού. Η συγκρατημένη παλέτα και οι διακριτικές αποχρώσεις δημιουργούν ένα συγκρατημένο μινιμαλιστικό περιβάλλον. Η προκύπτουσα απεριόριστη αίσθηση ελευθερίας φαίνεται μια κατάλληλη αρχιτεκτονική απάντηση στη φυσική μεσογειακή ομορφιά του σκηνικού του διαμερίσματος.
