Το KHI βρίσκεται σε έναν ελαιώνα με ήπια κλίση στη νότια Πελοπόννησο. Το έργο σχηματίζεται από έναν ενιαίο συνεχή κυματιστό τοίχο που πλαισιώνει μια σειρά από προστατευμένες αυλές στο άκρο κάθε πτέρυγας.
Η μάζα σε σχήμα Χ χωρίζει την τοποθεσία σε τέσσερις διακριτές περιοχές παρέχοντας στους ανατολικούς κήπους οπτική οικειότητα και μεταβλητή σκίαση καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Η επιφάνεια του τοίχου είναι ζωντανή από κυματισμούς από χυτό σκυρόδεμα των οποίων το πλάτος μειώνεται σε όλο το μήκος της πρόσοψης. Η πορεία του ήλιου δημιουργεί ένα παιχνίδι σκιών όλη την ημέρα. Ο κυματισμένος τοίχος λειτουργεί ως φόντο για σκιές δέντρων.
Το KHI σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Theo Sarantoglou Lalis και Dora Sweijd από το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες από τους αρχιτέκτονες LASSA (lassa-architects.com). Το ύψος του έργου περιορίζεται στην κορυφή των γύρω ελαιόδεντρων, ενώ διατηρεί πανοραμική θέα στη θάλασσα από μια προσβάσιμη βεράντα στον τελευταίο όροφο. Κατά την ανάπτυξή του, το υψόμετρο του τοίχου ποικίλλει καθώς βαθμιαία βυθίζεται στο έδαφος, μειώνοντας το ύψος της πρόσοψης σε 1,2 μέτρα στο τέλος κάθε πτέρυγας.
Το ανασκαμμένο χώμα ανακτήθηκε για να δημιουργηθεί μια κωνική μετάβαση που επιτρέπει μια πιο ήπια ενσωμάτωση του έργου στο αγροτικό τοπίο. Η δυτική πτέρυγα περιλαμβάνει τους κοινόχρηστους χώρους καθώς και ένα μεγάλο άνοιγμα προς τη θάλασσα και το νότιο πεζούλι. Εσωτερικά, κάθε δωμάτιο εκτείνεται από βεράντα και αυλή. Ο τοίχος του δωματίου προεξέχει προς τα έξω και διπλώνει για να πλαισιώσει μια λεμονιά. Η απουσία γωνιών και η συνέχεια του τοίχου παρέχουν χωρική επέκταση. Οι καμπύλοι τοίχοι πλαισιώνουν το μεταβαλλόμενο χρώμα και το φως του ουρανού, προκαλώντας έντονη παρουσία του ουρανού στο εσωτερικό.
«Το KHI παραγγέλθηκε από ένα ζευγάρι συλλεκτών έργων τέχνης και συνδυάζει στοιχεία τυπολογίας γκαλερί με μοναστηριακή τυπολογία κλειστών κήπων», λέει ο Θεόδωρος Σαράντογλου Λάλης.
Το έργο κατασκευάστηκε από τοπικούς εργολάβους με την υποστήριξη της εμπειρίας της LASSA στον ψηφιακό σχεδιασμό και την κατασκευή μη τυποποιημένων ανταλλακτικών. Οι αρχιτέκτονες συνεργάστηκαν με μια εταιρεία που ειδικεύεται σε προϊόντα πολυστυρενίου που κυμαίνονται από τις υποδομές μέχρι τον κλάδο της αλιείας.
Αυτή η στρατηγική επέτρεψε την παραγωγή εκτός εργοταξίου χρησιμοποιώντας ψηφιακή κοπή με θερμό σύρμα σημαντικών κατασκευαστικών στοιχείων, όπως ο ξυλότυπος από σκυρόδεμα που χρησιμοποιείται για τη χύτευση του κυματιστού τοίχου, τα προσαρμοσμένα φωτιστικά που περιέχονται στην οροφή, οι διαμορφωτές τοπίου καθώς και τα έπιπλα κατά παραγγελία.
Η ελαφρότητα του ξυλότυπου επέτρεψε την ευκολία μεταφοράς και εγκατάστασης σε λίγες μέρες από μια μειωμένη ομάδα. Μετά τη χύτευση του σκυροδέματος, όλος ο ξυλότυπος κόπηκε εκ νέου σε φύλλα και επαναχρησιμοποιήθηκε ως μόνωση εντός της κοιλότητας του τοίχου και της οροφής. Αυτή η στρατηγική επέτρεψε την ελάχιστη χρήση βιομηχανικά παραγόμενων εξαρτημάτων κτιρίων, αντ’ αυτού ευνοούσε μια τοπική αλυσίδα εφοδιασμού. Το έργο έκανε χρήση υλικών τοπικής προέλευσης, όπως σκυρόδεμα και terrazzo, μεταξύ άλλων προϊόντων από την τοπική βιομηχανία μαρμάρου.
